April 2025

Jawel, het tweede kwartaal is begonnen waar de Feestdagen nog vers in ons geheugen liggen. Een tweede kwartaal, een nieuwe maand met nieuwe feestdagen, Pasen en Koningsdag. Laat de lente bloeien, laat ons bloeien en verstandelijk groeien.

Putje

Geschreven zaterdag 19 april 2025 om 23:31

Een oneerlijke competitie,

verloren door die obstructie.

Bewust worden gehinderd,

kans op winnen vermindert.

Oneerlijk om je te bemoeien,

met iemands kansen knoeien.

Beter om verliezen te ervaren,

dan jouw complot te evenaren.

Jaren van disciplinair leven,

geen verleiding de kans geven.

Door het putje, einde verhaal,

wij spraken een andere taal.

Nico

Geschreven zaterdag 19 april 2025 22:58

De wellustige gedachte vermoord,

inbreuk op zijn fantasie ontspoord.

Nog eer zijn jeugd kon ontplooien,

zou zijn zieke toekomst vergooien.

Hij rekende op zijn welvarendheid,

teniet gedaan dankzij verleden tijd.

Tijd die hem inhaalde en doodde,

te vroeg door leukemie ontboden.

Ogen die dieper in hun kassen kropen,

onzichtbare tranen die hij liet lopen.

Er was weinig tijd, ik werd geweerd,

onbegrepen, wat deden wij verkeerd.

Een jongen die net begon met leven,

waarom hem zo weinig tijd gegeven.

Verscheurd door verdriet, vervloekt,

ben blij dat hij mij af en toe bezoekt.

Slogan

Geschreven donderdag 17 april 2025 om 14:18

Make the world a better place,

alles is toegestaan tijdens deze race.

Make America great again,

net of ik die blonde lokken ken.

Slogans die ons moeten raken,

bedenkers die hersenen laten kraken.

Jouw filosofie in een notendop,

haar bubbels op een emmer sop.

Triggerpoints die altijd lukken,

alleen maar op die knop drukken.

Wie bedenkt deze onzinnigheden,

velen hebben al een lang verleden.

Sommigen genomineerd, een prijs,

hun herhalingstijdperk als bewijs.

Algoritmes die uiteindelijk bepalen,

of wij deze slogan laten vertalen.

Hout

Geschreven zaterdag 12 april 2025 om 14:42

Ze zeggen dat als je minder praat,

het lachen je op een moment vergaat.

Zou je dan uiteindelijk vergeten,

verschillen tussen denken en weten.

Ik oefen woorden door te schrijven,

kan ik zwijgend toch nog bijblijven.

Spreken is zilver, zwijgen is goud,

ben gesneden uit zeldzaam hout.

Spirit

Geschreven zaterdag 12 april 2025 om 14:08

De vlinder die mijn hoed sierde,

even zon aanbiddend iets vierde.

Geen idee wat dit betekende,

een landing die zij berekende.

Een vlieg tijdens een schrijf moment,

ook hier had ik hem niet herkend.

Wapperen deed de vlieg verdwijnen,

en ik bleef gevoelens ondermijnen.

Maar als dit zich bleef herhalen,

ga je twijfelen aan al die verhalen.

Inmiddels uitgesproken en bewezen,

mijn jeugdvriendje moest hier wezen.

Openbaarde zich bij een sessie,

een spiritueel medium met expressie.

Kwam mij begroeten, zij was de tolk,

vergezeld met opa, beland op een wolk.

Gelukzalig

Geschreven zaterdag 12 april 2025 om 13:41

Gekust door de dageraad,

zonnestralen die mij wekte,

waar jij je nog eens strekte,

voelt blijven liggen als verraad.

Kruipen richting elkaars armen,

ontbijt als innige omhelzing,

geen kans op een vervalsing,

zolang verliefd heeft haar charme.

Meedraaien met haar laatste stralen,

de zon laat blonde lokken sjansen,

over haar schouders en rug dansen,

gelukzalig valt niet te vertalen.

Pollen

Geschreven vrijdag 11 april 2025 om 14:17

Er is absoluut geen weg terug,

het ontluiken daar, zij begon stug.

Bomen en struiken die vlaggen,

gestaag hun bladerdek laten raggen.

Er zijn mensen die zich laten dollen,

dagelijks een gevecht tegen pollen.

Nu de Hazelaar en Els die strooien,

straks de Berk die zal ontplooien.

Seizoen gebonden, nieuwste irritatie,

bij miljoenen de dagelijkse frustratie.

Pilletjes, druppels voor hun ogen,

pijnlijk, hinderlijk, tranen te drogen.

Maar voor de welgestelden feest,

welke bloesem ruikt het meest.

De Brem, Japanse kers en Seringen,

koortsachtig naar de ereprijs dringen.

Criticus

Geschreven vrijdag 11 april 2025 om 14:00

Blikken vol van afgrijzen,

ik hoef niets te bewijzen.

Zij kampen met hun strijd,

zijn hun open blik kwijt.

Slaaf van bekrompenheid,

blind door eigen ijdelheid.

Onder het juk van leven,

stompzinnigheid gegeven.

Wellicht weten zij niet beter,

speel dan niet de betweter.

Zou bij een criticus niet mogen,

oordelen met argusogen.

Eerlijkheidshalve

Geschreven vrijdag 11 april 2025 om 13:47

Zijn we van onszelf verwijderd,

hebben we eigendunk verijdeld.

Trots zijn op je eigen ik, tevreden,

arrogantie behoort tot verleden.

Als ik mijzelf nou eens kon omarmen,

mijn eigen hart mocht verwarmen.

Die gedachten al doen tenen krullen,

eigendunk om een zaal te vullen.

Is het verkeerd om trots te zijn,

vindt je dat gevoel echt niet fijn.

Dan is er chronisch iets mis met je gevoel,

dan ben je op aarde met een ander doel.

Maar eerlijkheidshalve geef je toe,

van tevreden zijn wordt niemand moe.

Zintuig

Geschreven donderdag 10 april 2025 om 14:24

Het prikkelen van zintuigen,

die woord en beeld verbuigen.

Opdat men anders gaat kijken,

verbeelding de hand reiken.

Als gehoor, zicht en reuk muteren,

wij van nieuwe indrukken leren.

Ze opnieuw gaan leren gebruiken,

mogelijkheden worden fuiken.

Zintuigen zijn geschikt waarvoor gekregen,

onmogelijk ze anders te laten bewegen.

Ontwikkelen en verder trainen,

hoeven we geen gunsten meer te lenen.

Alleen

Geschreven donderdag 10 april 2025 om 13:18

Door te hakken met dat bijltje,

creëerde ik mijn eigen stijltje.

Word niet warm of koud van blikken,

zullen eerder keuzes aandikken.

Mijn jeugd als punker doorgebracht,

destijds ook door omgeving veracht.

Eigen keuzes, afwijkend, vragen moed,

maar het is altijd iets wat goed doet.

Ben niet van de gescheurde mode,

nooit door een joggingbroek ontboden.

Witte gympen, witte sokken grill,

geen fan van de broek half op de bil.

Ben blijkbaar niet van deze tijd,

mijn gevaar schuilt in eenzaamheid.

Figuurlijk

Geschreven donderdag 10 april 2025 om 12:50

Haar benen opengehaald,

bij het kruipen door de naald.

Hun lachen klonk schamper,

onbevreesd, zij kende hun amper.

Vanzelfsprekend figuurlijk gesproken,

maar haar ego meermalig gebroken.

Uitgejouwd worden door vreemden,

die haar eigenwaarde ontvreemden.

Maar ze heeft het geprobeerd,

van de grens opzoeken geleerd.

Haar wonden verzorgd en geheeld,

haar belagers tegen elkaar uitgespeeld.

Ballingschap

Geschreven woensdag 9 april 2025 om 10:03

Huivering schoot door mijn aderen,

waar ik de situatie niet kon kaderen.

Ongewone angsten voor onbekend,

niet aan nieuwe omgeving gewend.

Een definitieve verandering plaatsen,

waar ballen tegen wanden kaatsen.

Mijn brein dacht hier wellicht luchtig,

het geboren gevoel leek voortvluchtig.

Kunst om beide werelden te verenigen,

fysiek en mentaal te laten herenigen.

Dan groeit er vrijheid en blijdschap,

beter die strijd, dan leven in ballingschap.

Onzichtbaar

Geschreven dinsdag 8 april 2025 om 15:15

Onzichtbaar kamde jouw haren,

wilde krullen en scheiding bewaren.

Onzichtbaar die jouw zijn aanbad,

niet zomaar op de voorgrond trad.

Haar identiteit gaf zij uiteindelijk prijs,

zonder slag of stoot gaf zij haar bewijs.

Je dacht altijd Onzichtbaar te kennen,

geen vreemde die jou kon verwennen.

Onzichtbaar kreeg handen en voeten,

deed niets meer zonder echt moeten.

Onzichtbaar bleek een zus nooit gekend,

jij had haar gezicht dus nooit herkend.

Prestige

Geschreven zondag 6 april 2025 om 19:39

Zo dichtbij, voor iedereen verborgen,

de oplossing, voortgang zonder zorgen.

Een talent voor alle natuur wetten,

industrieën die je willen beletten.

Veel openbaring van deze oplossingen,

uiten zich veelal in bedreigingen.

Niet iedereen van jouw kennis gediend,

geen onderscheiding die je verdiend.

Maar kennis is macht, bedreiging,

eenzaam vluchten is jouw neiging.

Aangevallen uit die betrouwbare hoek,

bedrogen door het spontane bezoek.

Macht draait om geld en intriges,

uiteindelijk de bezwaarlijke prestiges.

Ontbering

Geschreven zondag 6 april 2025 om 14:10

Haar satijnen benen glommen,

waar gevoelens mij beklommen.

Zij leek perfect, de juiste gestalte,

maar stapte uit bij de volgende halte.

De halte van het stedelijk ziekenhuis,

mijn onderbuik voelde haar geruis.

Zij was verteerd, letterlijk en figuurlijk,

liefdesverdriet bracht haar oneerlijk.

Niet los kunnen laten van haar idool,

speelde blijkbaar een tweede viool.

Hij moest zo nodig verder, groen gras,

die nieuwe buurvrouw, zij was er pas.

Haar in zijn armen, verderop kijken,

hoever kon zijn super ego reiken.

Verliefd zijn, gekenmerkt door markeringen,

eenzijdig ervaart zijn haar ontberingen.

Pijp

Geschreven zondag 6 april 2025 om 13:58

Gevangen in gedachten en gevoel,

beschikbare middelen heiligen doel.

Niet altijd glijdt alles van leien daken,

niet altijd van gezondheid blaken.

Men sprak, het leven is een pijp kaneel,

neem een teug en krijg jouw deel.

Zo is het nog, altijd zo gebleken,

het leven kent pieken en gebreken.

Nog altijd geldt, de eeuwige acceptatie,

gaat niemand voorbij, geen generatie.

Pluk de dag voor zij jou voortijds plukt,

100% harmonie is nog niemand gelukt.

Wensen

Geschreven zaterdag 5 april 2025 om 17:17

Vertil je nimmer of nooit,

waar wenselijk ontdooid.

Respect voor laatste wensen,

per slot zijn we mensen.

Ieder zijn gedachten en dromen,

van sommige moet je bekomen.

Eenmaal als gast ooit verkast,

nooit wetende dat het zo goed past.

De zon die lonkte en bevrijdde,

zij die mijn pijn en stijfheid bestrijden.

Als herboren, nieuwe wortels groeien,

laat ons een paar extra jaren bloeien.

Keukenhof

Geschreven zaterdag 5 april 2025 om 12:27

Bloemen zijn mijn leidraad,

de Keukenhof bij dageraad.

Zoveel soorten, een openbaring,

geen park benadert de evenaring.

Duizenden parkeren, lopen hun pad,

sommige perken driemaal gehad.

Camera's en telefoons opereren,

een zoveelste selfie blijven proberen.

Poses door meiden, speciaal gekleed,

de stralende zon die geen tijd verdeed.

Oud en jong, veel rijdend bezoek,

ik maar poetsen met mijn cameradoek.

Destructie

Geschreven vrijdag 4 april 2025 om 21:49

Een onbekend moordend zwart oog,

wat zich ziedend over hen boog.

Gereisd naar voorbij grenzen,

zich ontdaan van vleselijke mensen.

Een draaikolk van niet humaan,

offers van zich heeft ontdaan.

Een zelfdenkend ruimteschip,

moord verslonden in een ogenblik.

Eigendunk en represailles vermoord,

voor het voorbij gereisde geen woord.

Liever de gang naar zelfdestructie,

opgeblazen als een vulkaan eruptie.

Voornuenaltijd

Geschreven vrijdag 4 april 2025 om 14:29

Jij bent mijn eeuwige zon,

mijn sterren en mijn maan.

Elk hemellichaam wat kon,

waar en hoe hoog je zou staan.

Je bent mijn altijd brandend vuur,

mijn vonkelende kolen, mijn vlam.

Een schoonheid van het eerste uur,

het mooiste wat mij ooit overkwam.

We hadden onze uppers en downers,

maar samen altijd deze overwonnen.

Hier zijn de leugenaars de lozers,

wij gaven ons niet zomaar gewonnen.

Veroverd

Geschreven donderdag 3 april 2025 om 14:55

Ontrouw in de dode hoek,

plotseling de buurvrouw op bezoek.

Een raadsel omtrent de reden,

nooit eerder haar toegetreden.

Het leek warempel een pardoes,

geen kopje suiker als geijkte smoes.

Ze bleek nieuwsgierig hoe ik leefde,

haar uiterlijk als buurvrouw beleefde.

Gecomplimenteerde haar voorkomen,

betiteld als de vrouw van mijn dromen.

Dat paste helemaal bij haar doel,

drukte mij achterover in eigen stoel.

Verbouwereerd, maar niet verlegen,

plots haar nylons aan clips verkregen.

Rode lippen die veroverde en vlekken,

haar afdruk van lippen op veel plekken.

Uren later, haar gelaat bij kaarslicht,

mijn reputatie was duidelijk gezwicht.

Onder de kunst van sjansen, verleiden,

niet in staat haar van mij te bevrijden.

Snelweg

Geschreven donderdag 3 april 2025 om 14:11

De snelweg deed je bevrijden,

je hoefde alleen maar te rijden.

Stevig doorrijden, wel te verstaan,

steeds verder bij je ergernis vandaan.

Een dagelijkse rit die ontplooide,

langzaam maar zeker ontdooide.

Weggezet, angst om te leven,

bijna in die depressie gebleven.

Hoe harder je je motor aanspoorde,

je de ontevredenheid verstoorde.

Kilometers die je verder brachten,

een gemoedstoestand verzachten.

Wegblijven

Geschreven donderdag 3 april 2025 om 10:58

Zelfde leventje, nieuwe periode,

lijkt bewaakt door een pagode.

Driemaal draai je dezelfde kaart,

voor onheil lijk je nu bespaard.

Wat minimale veranderingen,

geen onmogelijke inspanningen.

Men zegt dat toeval niet bestaat,

jouw pad wat nu geluk toelaat.

Bij een ieder draaien de bladeren,

over jouw lot kan je niet vergaderen.

Het belangrijkste blijft de acceptatie,

blijf liever weg van alle frustratie.

Tijdperk

Geschreven woensdag 2 april 2025 om 11:31

De wetenschap, ouderdom eindigt,

waar een verleden je pijnigt.

Alles waar je ooit aan werkte,

je omgeving vaak niet bemerkte.

We wisten het, maar te ervaren,

waar is de herinnering begraven.

Blijven hangen in doelloos verlangen,

als een deur die zich niet laat drangen.

Op onszelf aangewezen, eigen doelen,

verwachtingen moeten doorspoelen.

Nieuwe keuzes, los van voorspelling,

nieuwe omgeving, nieuwe jaartelling.

Gingen altijd al, nu alleen met elkaar,

nieuwe beloftes voor een Grieks altaar.

Een nieuw tijdperk, oud worden onder de zon,

het vooruitzicht, is waar onze reis begon.

Tandarts

Geschreven dinsdag 1 april 2025 om 13:36

Jouw stralende witte lach,

poetsen waar bleken niet mag.

Een voorbeeldfunctie glimt,

waar de borstel tandvlees trimt.

Klamme rubberen handschoenen,

die ijverig krabben en boenen.

Niemand ontspringt bij jou de dans,

geen tandsteen een tweede kans.

Uitgedost en opgedirkt over mij,

gebogen, stond eerder in die rij.

Mijn ogen die met precisie volgde,

waar jij voor mijn stoel zorgde.

Nog verder achterover duizelt,

terwijl de stofzuiger vergruizeld.

Weer omhoog, gorgelen en spoelen,

verzorging onder tandarts stoelen.